Bara, Jules

Jules Bara was de zoon uit een doktersgezin, volgde middelbaar onderwijs aan het atheneum in Doornik en promoveerde in Brussel in de rechten (1857) en in de politieke en administratieve wetenschappen (1859). Bara was van 1862 tot 1894 liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Doornik en van 1894 tot zijn overlijden provinciaal senator voor Henegouwen. Tussen 1865-1870 en 1878-1884 was hij minister van Justitie. Hij verdedigde steeds een antiklerikale en sociaal-conservatieve politiek en als minister ijverde hij in het bijzonder voor de laïcisering van de staat. In 1884 werd hij minister van staat.

Toen van de jaren 1860 af de Vlaamse beweging haar streven op taalpolitieke Taalpolitiek en -wetgeving
Situaties van taalonderdrukking vindt men wereldwijd. Daarom besteedt deze bijdrage eerst aandacht aan gehanteerde taalpolitieke strategieën. Ook in België verzette een gedomineerde taalg... Lees meer hervormingen richtte, was Bara een der felste bestrijders ervan in het parlement. Mede door zijn afbrekende kritiek werd de eerste taalwet op het gebruik van het Nederlands in strafzaken (1873) een verminking van het wetsvoorstel ( gerecht Gerecht
Lees meer ). Bara was tijdens het parlementair debat de woordvoerder van de radicale Fransgezinden. Hij verzette zich zelfs tegen de vertaling van de processtukken in het Nederlands ten behoeve van de beklaagde. Voor hem moesten de processen volledig in het Frans verlopen.

Vijf jaar later bestreed Bara samen met Hubert Frère-Orban Frère-Orban, Hubert
H. J., Walthère Frère-Orban (1812-1896) was een liberaal politicus en voormalig regeringsleider, die onder meer een hoofdrol opeiste in de eerste schoolstrijd en zich gedurende zijn polit... Lees meer vruchteloos het wetsvoorstel op het gebruik van de talen in bestuurszaken Bestuur
Het taalgebruik in het bestuur is een centraal aspect van de Belgische taalkwestie. Het omvat het proces van het afdwingen van taalrechten voor Vlamingen evenals de bestuurstaalwetgeving ... Lees meer (1878). Hij argumenteerde dat ook deze wet een ingreep in de taalvrijheid zou zijn en een nodeloze aftakeling van een algemeen bevredigend systeem zou betekenen. De wet op de vernederlandsing van het officieel middelbaar onderwijs (1883) interpreteerde hij als een manoeuvre van katholieke zijde om het officieel onderwijs qua niveau en bevolking te verzwakken. In de Senaat verklaarde hij ernaar te zullen streven al deze wetten weer af te laten schaffen zodra de liberalen aan macht zouden komen.

Voor Bara betekende de Gelijkheidswet Gelijkheidswet
De gelijkheidswet van 1898 stelde het Nederlands voor officiële publicaties gelijk aan het Frans. De wet werd vanuit de Vlaamse beweging breed ondersteund, en leidde, na de Waalse afwijzi... Lees meer (1898) het begin van de definitieve verdrukking van Wallonië door Vlaanderen. Hij waarschuwde de Vlamingen voor geestelijke zelfverarming: de Vlamingen zouden zich cultureel binnen hun taalgebied opsluiten, de universiteit in Gent zou met vernederlandsing en de universiteit in Leuven met splitsing bedreigd worden.

Tegen de uitlatingen van Bara werden door Vlaamsgezinde liberalen geregeld protestmoties opgesteld en meetings belegd, onder andere in Gent op 2 februari 1891. De Franstalige pers zweeg deze manifestatie echter dood.

De houding van Bara tegenover de Vlaamse kwestie was nochtans geen blind negativisme. In 1879 nam hij het initiatief tot de tweetalige publicatie van de Beknopte Verslagen van Kamer en Senaat. Op de aanvallen van Vlaamsgezinde parlementariërs repliceerde Bara dat hij zich tevergeefs had ingespannen om Nederlands te leren en als minister nooit een Nederlandsonkundig ambtenaar in Vlaanderen had benoemd. De eerste tussenkomst in het Nederlands in de Kamer werd uitgesproken door Edward Coremans Coremans, Edward (1835-1910)
Advocaat Edward Coremans (1835-1910) was politicus voor de Meetingpartij en voorzitter van de Nederduitsche Bond. Gedurende 42 jaar was Coremans als kamerlid een leidende figuur van de Vl... Lees meer in antwoord op een uitdaging van Bara, op 27 november 1888. Niettemin beschouwde Bara het Frans als de enige gemeenschappelijke taal van Vlamingen en Walen en derhalve als een positieve factor voor de eenheid en onafhankelijkheid van België. De vaste wil van Bara om het taalregime van 1830 te behouden, verklaart zijn onbegrip voor de Vlaamse beweging.