De Kesel, Leo

Werd op 18 april 1927 priester gewijd te Mechelen. Na het beëindigen van zijn licentie theologie en kerkelijk recht aan de Katholieke Universiteit Leuven werd De Kesel achtereenvolgens professor kerkgeschiedenis en liturgie (1929), geestelijk directeur (1931) en president (1948) van het Grootseminarie van Gent. In december 1960 volgde een benoeming tot hulpbisschop en in februari 1961 tot vicaris-generaal. In 1974 legde De Kesel zijn functie neer als vicaris-generaal en in juli 1990 als hulpbisschop van Gent.

Als jonge seminarieprofessor werd De Kesel in 1934 gouwproost van het Jeugdverbond voor Katholieke Actie Jeugdverbond voor Katholieke Actie
Lees meer (JVKA). De eerste jaren stuurde hij, naar het voorbeeld van West-Vlaanderen, aan op een zuiver kerkelijk-strijdende Katholieke Studentenactie Katholieke StudentenActie
De Katholieke Studentenactie (KSA) was een (jeugd)beweging rond Katholieke Actie. Ze was gericht op scholieren en beschouwde zichzelf als een erfgenaam van de Katholieke Vlaamse Studenten... Lees meer (KSA) in Oost-Vlaanderen. Zo kwam er ruimte vrij voor een Vlaams-strijdende vereniging als het Algemeen Katholiek Dietsch Studentenverbond Algemeen Katholiek Diets Studentenverbond
Het Algemeen Katholiek Dietsch Studentenverbond (AKDS, 1935-1937) was de organisatorische voortzetting van het intussen sterk gereduceerde AKVS en een erfgenaam van de Katholieke Vlaamse ... Lees meer (AKDS). Vanaf november 1936 tot februari 1937 voerden AKDS-hoofdleider Edgar Boonen Boonen, Edgar
Edgar Boonen (1912-1993) speelde vooral een rol in de Vlaamse beweging van 1933 tot 1940 als ‘leider‘ van het AKVS, waarvan hij de autonomie wist te bewaren, om een Volksdietse koers te v... Lees meer en KSA-gouwproost De Kesel onderhandelingen, maar de verschillen bleken onoverbrugbaar. Pogingen die De Kesel daarna ondernam om de Vlaamse werking van de studenten aan het Jong Volksche Front Jong Volksche Front
Het Jong Volksche Front was een West-Vlaamse Vlaamse studentenbeweging, die met bisschoppelijke goedkeuring de vroegere plaatselijke bonden van het Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenve... Lees meer (JVF) toe te vertrouwen, bleken in Oost-Vlaanderen weinig succesvol. Na aanvankelijke twijfels, schaarde ook De Kesel zich achter het gewijzigde programma van de KSA (1937), dat een symbiose tussen Katholieke Actie, Vlaamse strijd en de opkomende jeugdbewegingsmethodiek voorstond. Hoewel in de loop van 1938 nog actief gepoogd werd om het JVF in Oost-Vlaanderen van de grond te krijgen, hield De Kesel nu de boot af, waardoor uiteindelijk de werking van het JVF voorgoed werd afgebroken. Vanaf 1940 hield De Kesel zich, als gevolg van drukkere beroepsbezigheden, steeds minder nadrukkelijk met de KSA-beweging bezig, tot er in 1950 een nieuwe gouwproost werd aangesteld.

Na het tweede Vaticaans concilie zette hulpbisschop De Kesel zich volop in voor de vernieuwing van de liturgie in Vlaanderen. In 1946 was hij, als eerste professor liturgie aan het Gentse seminarie, aangezocht als redactielid voor het Tijdschrift voor Liturgie. Zo had hij in 1956 mee aan de basis gelegen van de Vlaamse liturgische studiedagen.

Samen met bisschop Calewaert volgde De Kesel in 1962 en 1963 de conciliesessies over de liturgie. Als voorzitter van Interdiocesane Commissie voor Liturgische Zielzorg (ICLZ) en de CIPL, de Franstalige sectie, gaf hij een krachtige stimulans aan de aanpassing van de liturgie aan de volkstaal. Tevens pleitte hij, als lid van de Commissio Mixta Vlaanderen-Nederland en van de Commission Internationale Francophone des textes, voor een nauwe samenwerking met Nederland en de Franstalige landen. In 1967 werd hij bovendien benoemd tot lid van het Consilium Liturgicum te Rome. In 1978 nam De Kesel ontslag als voorzitter van het ICLZ. Twee jaar voordien had hij reeds het voorzitterschap van de Waalse CIPL doorgegeven.