Goossens, Paul

Studeerde de kandidaturen rechten en economie aan de Namense Facultés universitaires Notre-Dame de la Paix (1963-1965) en economie aan de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) (1965- 1968). Na zijn militaire dienst werkte Goossens als freelance journalist voor onder meer De Nieuwe Linie, Knack en Vrij Nederland, en als redacteur bij het weekblad Vrijdag (1971-1972). Vanaf 1972 was hij deeltijds medewerker van de Antwerpse Volkshogeschool Elckerlyc, waar hij instond voor de politieke vorming. Een jaar later werkte hij op de redactie economie van De Standaard en eind 1978 werd hij hoofdredacteur van het pas opgerichte socialistische dagblad De Morgen. In 1991 nam hij ontslag uit die functie en werkte als zelfstandig journalist voor Knack, De Morgen en de televisiezender VT4. Sinds augustus 1995 modereert hij ook de televisiedebatten voor de christen-democratische omroep.

Goossens was een van de belangrijkste studentenleiders tijdens de Leuvense crisis (1966-1968) en de gelijktijdige studentencontestatie in Vlaanderen. Hij was preses van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (Leuven, 1966- 1967), voorzitter van de politieke raad van de Vereniging van Vlaamse Studenten (Leuven, 1966), hoofdredacteur van Ons Leven (1967) en medestichter en werkleider van de Studentenvakbeweging (december 1967). Hij symboliseerde het samengaan van de eis tot overheveling van Leuven-Frans met de eis tot democratisering van de universiteit. Later beweerde hij steeds dat het hem voornamelijk om die democratisering te doen was. De splitsing van de Leuvense universiteit zorgde volgens hem namelijk ook voor een provincialisering van de KUL ('Leuven Vlaams'). Na zijn woelige Leuvense studentenjaren vervulde Goossens zijn dienstplicht (1969-1970). Hij ondernam pogingen om een vakbond, de Soldaten Vak Beweging (Solvak), op te richten met als doel het in vraag stellen van het leger, het Atlantisch bondgenootschap. Het kostte hem een maand supplementaire dienst.

Nadien 'verdween' Goossens naar De Standaard, tot Frank van Acker en Karel van Miert hem aanzochten om hoofdredacteur te worden van De Morgen. Tijdens zijn dertien jaar hoofdredacteurschap bracht Goossens dagelijks een "standpunt" op de voorpagina van de krant. De moeilijke financiële situatie van de krant zorgden ervoor dat hij veel meer bezig was "met cijfers en geldproblemen dan met journalistiek". Toch kon men van bij het begin in socialistische kringen de kritiek horen dat Hugo Schiltz meer aandacht kreeg in Goossens' krant dan de socialistische partij zelf. De Morgen had echter niet veel aandacht voor de communautaire problematiek, omdat het thema het socialistische lezerspubliek niet aansprak. Goossens aanvaardde de Vlaamse identiteit, maar waarschuwde voor een katholiek overwicht in Vlaanderen.

Nadat hij diverse keren de krant in leven hield – waarbij vooral de reddingsoperatie na het faillissement in 1986 in het oog springt – besliste Goossens na de wetgevende verkiezingen van november 1991 een punt te zetten achter zijn loopbaan als hoofdredacteur. De directe aanleiding voor zijn ontslag was de verkiezingsuitslag, die een grote winst voor het Vlaams Blok en ROSSEM opleverde. Goossens achtte zich als hoofdredacteur van een opinieblad medeverantwoordelijk voor het oprukken van extreem-rechts. Minstens even doorslaggevend waren evenwel de steeds harder wordende strijd voor reclame-inkomsten sinds de komst van de Vlaamse Televisie Maatschappij (1989) en de deels daaruit voortvloeiende mentale vermoeidheid. Goossens was een actief lid van Charta 91 dat ageerde tegen het succes van extreem-rechts, en is nog steeds een actief journalist. De V.B. staat evenwel niet op zijn agenda.