Kenis, Paul

Was als student aan de Gentse Rijksuniversiteit lid van Ter Waarheid, een afsplitsing van de vrijzinnige studentenvereniging 't Zal wel gaan.

Als dichter, romancier, criticus en journalist werkte Kenis onder meer mee aan Nieuw leven (1907-1910), Witte Kaproen, Vlaamsche Arbeid en Het Roode Zeil (1920). Hij was redacteur van De Boomgaard (1909-1911) en van Ons Vaderland (1914-1922). Na de Eerste Wereldoorlog was hij een tijdlang secretaris van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen. Hij was in 1919 in Antwerpen medeoprichter van de Universeele Humanistische Vereeniging, de Vlaamse afdeling van de door de Franse schrijver Henri Barbusse geïnspireerde Clarté-beweging. Kenis was een van de ondertekenaars van het Manifest aan de Vlaamsche Intellektueelen waarmee het eerste nummer van het tijdschrift van de Vlaamse Clarté-groep opende. In 1920 stichtte hij samen met Hendrik Tanrez de Brusselse Clarté-groep, met een eigen blad Opstanding. Later verzoende hij zich met de socialisten, wat onder meer blijkt uit het hagiografisch leven van Edward Anseele dat hij in de jaren 1920 schreef op basis van een aantal gesprekken met de Gentse socialistische voorman. Het werk werd pas in 1948 postuum uitgegeven door de socialistische uitgeverij De Vlam naar aanleiding van de onthulling van het monument van Anseele.

In zijn artistieke werk was Kenis sterk Frans georiënteerd: als dichter verwant aan de Parnassiens, als neoromantisch novellist meester in het schilderen van de Franse 18de-eeuwse aristocratie (Fêtes galantes, 1924). Geliefde thema's zijn het stads- en volksleven, de erotiek, het verleden, het socialistisch idealisme. In Een overzicht van De Vlaamsche letterkunde na 'Van nu en straks' (1930) belicht Kenis een generatie Vlaamse auteurs die volgens hem in de schaduw van Van Nu en Straks niet de verdiende erkenning had gekregen.