Van den Weghe, Frans
Frans Van den Weghe (1868-1937) was actief in het ANV. Tijdens WOI engageerde hij zich in Jong-Vlaanderen. Na de oorlog vestigde hij zich in Nederland.
Studeerde aan de Gentse Rijksuniversiteit en nam er als lid van 't Zal wel gaan 't Zal Wel Gaan
Lees meer actief deel aan de flamingantische vrijzinnige studentenbeweging. Van den Weghe promoveerde in 1890 tot doctor in de Germaanse filologie met het proefschrift over De plaats van Albrecht Rodenbach in de West-Vlaamsche taal- en letterbeweging. Hij was achtereenvolgens leraar aan de athenea te Brussel, Luik, Mechelen en Oostende. In Oostende gaf hij tevens les aan het Zeevaartinstituut. Hij richtte er een afdeling van het Algemeen-Nederlands Verbond Algemeen-Nederlands Verbond
Het Algemeen-Nederlands Verbond (ANV) werd in 1895 opgericht. Aanvankelijk behartigde het de belangen van de Nederlandse taal. Later en tot op de dag van vandaag ijvert het voor de brede ... Lees meer (ANV) op. Hij nam ook deel aan de Nederlandsche Taal- en Letterkundige Congressen Nederlandse Congressen
De Nederlandse Congressen waren gemeenschappelijke (culturele) ontmoetingen van Vlamingen en Nederlanders in Vlaanderen en Nederland die met onderbrekingen werden georganiseerd sinds 1849... Lees meer en schreef opstellen over letterkunde, kritiek en taalwetenschap. In Oostende richtte hij een plaatselijke afdeling van het ANV op.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog trad Van den Weghe toe tot het activisme Activisme
Het begrip activisme verwijst naar de fractie van flaminganten die tijdens de Eerste Wereldoorlog bereid was om politiek of anderszins samen te werken met de Duitse bezetter en financiële... Lees meer en ondertekende, als aanhanger van Jong-Vlaanderen Jong-Vlaanderen (1914-1918)
Jong-Vlaanderen (1914-1918) was een in Gent opgerichte activistische drukkingsgroep, die tijdens de Eerste Wereldoorlog een radicaal Vlaams-nationalistisch en anti-Belgisch politiek progr... Lees meer , eind 1915 De Zevenpunten. Hij nam als spreker deel aan propaganda-activiteiten. Hij aanvaardde tevens een benoeming als prefect ad interim van het Oostendse atheneum en het rectorschap ad interim van de zeevaartschool. Hiervoor werd hij na de oorlog vijf maanden opgesloten, maar werd op 8 augustus 1919 in voorlopige vrijheid gesteld. Hij wachtte zijn proces niet af en vluchtte naar Nederland waar hij zich te Roosendaal vestigde. In 1920 werd hij door het Belgisch gerecht bij verstek tot tien jaar dwangarbeid veroordeeld. In Nederland verwierf hij de akten om les te mogen geven op de middelbare scholen, maar moest in zijn onderhoud voorzien via het geven van privé-lessen. Hij schreef nog bijdragen voor De Noorderklok De Noorderklok
Vlaamsch Nationaal Strijdblad, weekblad uitgegeven te Kapellen (Antwerpen) van 1926 tot 1933. Lees meer en Het Vlaamsche Land Het Vlaamsche Land (1941-1944)
Lees meer . In 1924 verscheen van hem Ben ik een landverrader?, een oratio pro domo, waarin hij zijn houding tijdens de Eerste Wereldoorlog trachtte te rechtvaardigen.
Werken
– Geschiedenis der Nederlandsche taalstudie in Vlaanderen, z.j..
– Geschiedkundig overzicht van het onderwijs der volkstaal, 1897.
– Vreemde beelden en schetsen, 1903.
– Eigen beelden en schetsen, 1904.
– De opleiding der burgerij in Vlaanderen, 1905.
– 'Hendrik Conscience en Virginie Loveling', in Onze Stam (1912), p. 1-4.
– Ben ik een landverrader?, 1924.
– De laatste boot, 1926: verzameld en ingeleid door Julius Pée, Frans Van de Weghe. Een keus uit zijn gedichten, 1940.
Literatuur
– M. van de Velde, Geschiedenis der Jong-Vlaamsche Beweging, 1941.