De Baets, Pieter
De Gentse jurist Pieter de Baets (1825-1875) was een volksvertegenwoordiger van de katholieke partij, die opkwam voor de Vlaamse kwestie.
De Gentse jurist Pieter de Baets (1825-1875) was een volksvertegenwoordiger van de katholieke partij, die opkwam voor de Vlaamse kwestie.
Jozef de Belie (1903-1957) werkte als arts in Sint-Niklaas en maakte daar deel uit van de Frontpartij. Hij was hoofdredacteur van Ons Leven en lid van het hoofdbestuur van het Vlaamse Kruis en van de Vlaamse Toeristenbond.
Jan Ignaas de Beucker (1827-1906) was een pleitbezorger van de vernederlandsing van het publiek leven in Vlaanderen.
Robert de Beule (1922-2005) was arts en betrokken bij tal van Vlaamse verenigingen, onder andere als voorzitter van het Vlaams Geneesherenverbond. Hij ijverde voor de splitsing van de sociale zekerheid.
Jan de Boevé (1887-1966) was tijdens de Eerste Wereldoorlog redacteur van De Vlaamsche Post en was een van de oprichters van De Vlam.
Ferdinand de Bondt (1923) was een Vlaamsgezinde politicus voor de CVP, die tevens een prominente rol speelde in de Vlaamse Volksbeweging.
Jan De Bondt (1884-1962) was nauw betrokken bij de bouw van de eerste IJzertoren, van het monument voor de gebroeders Van Raemdonck en later van de Pax-Poort.
Lode de Boninge (1896-1918) was een brancardier tijdens de Eerste Wereldoorlog, die zich aansloot bij de Frontbeweging. De Boninge sneuvelde op 7 mei 1918 en werd na de oorlog verheven tot IJzersymbool.
Tandarts Rita de Bont (1954) was voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging en Kamerlid voor Vlaams Belang.
De Vlaams-nationalistische tandarts Petrus de Brabandere (1890-1973) stapte tijdens de Tweede Wereldoorlog in de collaboratie.
Edgar de Bruyne (1898-1959) was een professor filosofie, die zich tevens in de politiek engageerde. De Bruyne was senator voor de katholieke partij en bekleedde na de oorlog een ministerpost in de eerste regering-Achille van Acker.
Onderwijzer José de Ceulaer (1926-1992) streefde naar de vorming van een Nederlandstalige sector van het Belgisch onderwijs in Duitsland. Daarvoor richtte hij de Christelijke Unie van Personeelsleden bij het rijksonderwijs in Duitsland op.
Juul Declercq (1897-1955) was in de jaren 1920 actief in het Algemeen Christelijk Vakverbond en pleitte voor een toenadering tot de katholieke Vlaams-nationalisten.