Theophiel Roucourt (1834-1926) was pastoor in Berchem en medestichter van de Zuidnederlandse Maatschappij voor Taal- en Letterkunde en Geschiedenis. Hij publiceerde toonaangevende grammaticaboeken van het Nederlands voor het onderwijs.
Georges Rutten (1875-1952) was priester en doctor in de theologie en politieke en sociale wetenschappen. Hij legde de grondslag voor het christelijk syndicalisme in België.
Martinus-Hubertus Rutten (1841-1927) was een Vlaamsgezinde bisschop in Luik, die zich hoofdzakelijk bezighield met het vernederlandsen van het arbeidersmilieu en het onderwijs.
Jozef Salsmans (1873-1944) was een Vlaamse priester-jezuïet en professor moraaltheologie. Hij pleitte voor een culturele verheffing van het Vlaamse volk en was bezieler van de Nederlandstalige letterkunde.
Herman Schaepman (1844-1903) was een Nederlandse katholieke priester, dichter, theoloog en politicus.
De katholieke politicus Leo Schwering (1883-1971) was vanaf begin 1915 als publicist, vanaf 1917 in functies in Göttingen en Brussel betrokken bij de Flamenpolitik waar hij met name katholieke belangen behartigde.
Emile Seghers (1855-1927) kwam als bisschop van Gent in conflict met kardinaal Mercier door enkele Vlaamse eisen te steunen en bepaalde activistische daden niet expliciet te verbieden.
Priester Leo Senden (1888-1944) was deken in Hoogstraten. Hij was ook directeur van de Katholieke Vlaamsche Volkshogeschool. Senden publiceerde Nederlandstalige schoolboeken en studies over biologie.
De priester en Leuvense hoogleraar Paul Sobry (1895-1954) was – mede vanuit flamingantische motieven - een pleitbezorger van de universiteit als een instituut dat in de plaats instond voor een brede intellectuele vorming.
De Duitse priester Carl Sonnenschein (1876-1929) onderhield sinds 1909 tal van contacten met vooraanstaande Vlaamse katholieken en speelde tijdens de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol in de propaganda voor de Flamenpolitik.
Priester Thaddeus Spaeninckx (1872-1947) promootte als leraar het ABN. Tijdens de Eerste Wereldoorlog sympathiseerde hij met het activisme. Daarna werd hij schooldirecteur in Baarle-Hertog.
Rik Spiessens (1914-1999) was dienstweigeraar, minder uit Vlaams-nationale dan uit katholiek-pacifistische overtuiging. Na de oorlog trad hij in bij de kapucijnen in Italië.
