Witte Kaproen
De Witte Kaproen was een flamingantisch strijdblad dat van 1910 tot 1921 in Gent werd uitgegeven door Alfons Sevens. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verscheen het niet. Van 1918 tot 1921 nam het blad een Vlaams-Belgisch standpunt in.
De Witte Kaproen was een ‘Vlaamsch Strijdblad’ dat in Gent werd opgericht en uitgegeven door de schrijver Alfons Sevens Sevens, Alfons
Alfons Sevens (1877-1961) was een Vlaamsgezinde onderwijzer en auteur, die onder meer medestichter was van Jong Vlaanderen (1902). Tijdens de Eerste Wereldoorlog belandde hij in de gevang... Lees meer , die er tevens hoofdredacteur van was. Het blad verscheen van november 1910 tot september 1921, met een onderbreking tijdens de bezetting van Gent wegens de Duitse censuur.
Op 10 februari 1915 stuurde Sevens naar al zijn abonnees een brief om de stichting van het Duitsgezinde dagblad De Vlaamsche Post De Vlaamsche Post
Lees meer als een schandelijke daad van jonge verraders af te wijzen. Na de oorlog, die Sevens grotendeels in Duitse kampen doorbracht, verscheen De Witte Kaproen opnieuw tot 1921.
Voor de oorlog waren onder andere René de Clercq De Clercq, René
Lees meer en Hector Plancquaert Plancquaert, Hector
Hector Plancquaert (1863-1953) was via zijn weekblad Het Recht een spilfiguur binnen de daensistische beweging. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij als radicale flamingant betrokken bi... Lees meer medewerkers van het blad. De Witte Kaproen was strijdend Vlaamsgezind en eiste een verdere vernederlandsing van het openbare leven met motto's als: ‘Wij eischen in het leger gelijkheid tusschen Vlaming en Waal, Wij eischen in het leger Vlaamsch voor de Vlaamsche soldaten, Wij eischen de vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool’.
Na de oorlog volgde het blad het Vlaams-Belgisch standpunt van Sevens, met wie De Witte Kaproen steeds geïdentificeerd is gebleven. Het blad ging na 1918 dan ook fel tekeer tegen de voormalige activisten en anderen die werden verdacht van samenwerking met de bezetter.
Literatuur
– D. Vanacker, Het aktivistisch avontuur, 1991.