Daens, Adolf
Priester Adolf Daens (1839-1907) was de grondlegger en het boegbeeld van de daensistische beweging en van de Christene Volkspartij.
Priester Adolf Daens (1839-1907) was de grondlegger en het boegbeeld van de daensistische beweging en van de Christene Volkspartij.
Drukker Pieter Daens (1842-1918) was als broer van Adolf Daens nauw betrokken bij de daensistische beweging. Als kamerlid steunde hij de vernederlandsing van de Gentse universiteit.
De advocaat Frans Daeseleire (1900-1966) speelde tijdens zijn studententijd een sleutelrol in de katholieke Vlaamse studentenbeweging en was in de jaren 30 politiek actief bij het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV).
De Vlaamsgezinde jurist Paul Davidts (1889-1963) behoorde tijdens de Eerste Wereldoorlog tot de Frontbeweging. Als tuchtmaatregel zond de legerleiding hem naar het houthakkerspeloton van de Orne.
Notaris Aloïs de Backer (1858-1904) speelde een prominente rol in de daensistische beweging. Hij was volksvertegenwoordiger voor de Christene Volkspartij.
De Gentse jurist Pieter de Baets (1825-1875) was een volksvertegenwoordiger van de katholieke partij, die opkwam voor de Vlaamse kwestie.
Norbert de Batselier (1947) was een Vlaamsgezinde socialistische politicus, die verschillende ministerposities bekleedde en van 1995 tot 2006 voorzitter was van het eerste rechtstreeks verkozen Vlaams Parlement.
Hans de Belder (1938-2018) was een Vlaamse diplomaat. Hij zetelde daarnaast voor de Volksunie in de Senaat en was lid van het partijbestuur.
Baron Jean-Baptiste Emmanuel de Bethune (1853-1907) was een politicus en gouverneur van West-Vlaanderen die door Guido Gezelle werd gestimuleerd om in het Nederlands te publiceren, bijvoorbeeld in Rond den Heerd.
Jan Ignaas de Beucker (1827-1906) was een pleitbezorger van de vernederlandsing van het publiek leven in Vlaanderen.
André de Beul (1938-2011) was van 1965 tot 1991 op diverse bestuursniveaus mandataris namens de Volksunie. Van 1992 tot 1998 was hij voorzitter van het Algemeen-Nederlands Verbond.
August de Block (1893-1979) kwam als socialistisch partijbestuurder, politiek mandataris en krantendirecteur op voor de belangen van de Vlamingen. Tot het eind van zijn leven bleef hij echter gekant tegen federalisme.