Encyclopedie

Victor Coremans (1802-1872) was een radicaal-liberale pleitbezorger van het pangermanisme in de vroege jaren van de Vlaamse beweging.

Ivo Cornelis (1887-1958) was een Vlaamsgezind priester in Mechelen, die tijdens en na de Eerste Wereldoorlog mee de christelijke arbeidersbeweging uitbouwde en vooral bekend werd met zijn jongenstehuis.

Ward Corsmit (1919-2002) was een priester die zich inzette voor de herleving van de Nederlandse taal en cultuur in Frans-Vlaanderen.

Priester Marinus Coune (1873-1935) publiceerde de populaire zesdelige liedverzameling De Vlaamsche Zanger.

Arthur Coussens (1883-1926) was een legeralmoezenier, leraar en onderpastoor. Hij droeg bij aan vele tijdschriften en publiceerde over zijn buitenlandse ervaringen.

Cesar Couvreur (1890-1947) was tijdens de Eerste Wereldoorlog betrokken bij de Frontbeweging. Na de oorlog leidde hij het dagblad Ons Vaderland van de Frontpartij.

Priester Frans Crols (1882-1944) was actief in de Turnhoutse studentenbond Eigen Kunst, Eigen Leven. Ook werkte hij mee aan diverse Vlaamsgezinde bladen.

Advocaat Mathieu Croonenberghs (1904-1976) was tijdens het interbellum een van de pioniers van het Vlaams-nationalisme in Limburg. Hij kwam tijdens de Tweede Wereldoorlog terecht in de collaboratie.

De Antwerpse priester Karel Cruysberghs (1891-1976) speelde als algemeen proost van het Jeugdverbond voor Katholieke Actie een rol als bemiddelaar in het conflict met het AKVS eind jaren 1920.

Leo Custers (1943-2014) was redacteur buitenland van Gazet Van Antwerpen en redacteur van ’t Pallieterke. Van 2000 tot 2010 was hij hoofdredacteur van dit weekblad.

Bert D’Haese (1889-1982) was tijdens de Eerste Wereldoorlog betrokken bij het activisme en engageerde zich tijdens het interbellum in het Vlaams-nationalisme. Na de Tweede Wereldoorlog was hij redacteur van de krant De Standaard.

Jan d’Haese (1922-2005) was een Vlaams-nationalistische journalist en kunstcriticus, die tijdens de Tweede Wereldoorlog onder meer actief was als SS-verslaggever aan het Oostfront en nadien bij verstek ter dood werd veroordeeld.

Marcel d’Haese (1981-1975) was doctor in de Germaanse filologie en werkte na de Tweede Wereldoorlog een tijd bij De Standaard als economisch journalist. D’Haese was ook actief in het Vlaamse verenigingsleven in Brussel.