Jurist Paul Bellefroid (1869-1959) was politicus voor de katholieke partij en zette zich in voor de vernederlandsing van de rechtspraak. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij betrokken bij het activisme. Daarna was hij hoogleraar in Nijmegen.
De Vlaamse priester en theoloog Karel Bellon (1891-1957) was van 1928 tot zijn overlijden hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Hij zette zich in voor de samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen.
Marie-Elisabeth Belpaire (1853-1948) was een welgestelde Vlaamsgezinde auteur die verschillende projecten realiseerde ter promotie van de literatuur (zoals het tijdschrift Dietsche Warande en Belfort), de emancipatie van de vrouw en het N
Hein Beniest (1921-2004) was oprichter van de ABN-Centrale (1954-1964), die onder meer via de productie en vertoning van films ijverde voor de verspreiding van de Nederlandse standaardtaal en christelijke waarden.
Anton Bergmann (1835-1874), zoon van George Bergmann, was een Lierse advocaat, Vlaamsgezind liberaal polemist, historicus en vernieuwend schrijver.
Albert Bessemans (1888-1973) was tijdens de Eerste Wereldoorlog militair arts aan het IJzerfront. Hij werd in 1933 benoemd tot rector aan de UGent en haalde het daarbij voor Frans Daels.
Leopold Beun-de Beer (1858-1929) was betrokken bij de daensistische beweging. Ook steunde hij de vernederlandsing van de Gentse universiteit.
Biekorf is een West-Vlaams tijdschrift dat in 1890 werd opgericht door flaminganten uit het milieu van Dietsche Biehalle. In het begin was het een leesblad gericht op taal.
Priester Antonius Binnewiertz (1870-1915) was van 1900 tot 1902 redacteur van Dietsche Warande en Belfort.
Georges Blachon (1857-1940) kreeg na een loopbaan als ambtenaar in Parijs in 1912 een benoeming in Rijsel. Hij was een regionalist en koesterde specifiek de Frans-Vlaamse regio. Zijn bekendste publicatie is Pourquoi j’aime la Flandre.
Karel Blancke (1849-1934) was een Vlaamsgezinde kapelaan en medewerker van De Vlaamsche Vlagge. Na de bisschoppelijke veroordeling van het Vlaams-nationalisme trok hij zich evenwel uit de redactie terug.
De Blauwe Gidsen waren een katholieke Vlaamsgezinde meisjesbeweging, die ontstond tijdens jaren 1930. Na de Tweede Wereldoorlog werden ze geïntegreerd in de Katholieke Meisjesgidsen van België.
De Blauwvoet werd sinds 1875 een van de meest vertrouwde symbolen van de Katholieke Vlaamse Studentenbeweging en de Vlaamse beweging. Het was ontleend aan Concience’s De Kerels van Vlaanderen.
