Flamingant
Flamingantisme is een term die met verschillende betekenissen wordt toegekend aan actoren binnen de Vlaamse beweging en het Vlaams nationalisme.
Flamingantisme is een term die met verschillende betekenissen wordt toegekend aan actoren binnen de Vlaamse beweging en het Vlaams nationalisme.
Germanist Joos Florquin (1916-1978) was medewerker van de BRT. Hij werd bekend met de door hem gepresenteerde reeks Ten Huize Van. Daarnaast was Florquin bestuurslid van Dietsche Warande en Belfort.
Vlaanderen heeft in de geschiedenis minstens drie verschillende betekenissen gehad: een middeleeuws graafschap, een pars pro toto voor de Lage Landen en het Nederlandstalige gedeelte van België.
Onderwijzer Lode Geysen (1903-1938) was actief in het amateurtheater. Hij zag het massaspel als middel voor het Vlaamse volk om zijn onderlinge solidariteit en eigenheid te herwinnen.
Guido Gezelle (1830-1899) was een Vlaamse priester die de Vlaamse volkstaal verdedigde binnen het algemeen Nederlands. Hij verwierf grote bekendheid als lyrisch dichter van religieuze natuurpoëzie.
Remi Ghesquière (1866-1964) zette zich in West-Vlaanderen en in Halle in voor de Vlaamse zangcultuur. Ook componeerde hij een aantal Vlaamsgezinde liederen.
De Gilde van Sinte Luitgaarde was een in Brugge opgerichte culturele vereniging die vanaf 1874 de rechten van het West-Vlaams verdedigde en een aanval tegen het taalparticularisme trachtte te pareren.
De Duitse jurist Hans Gmelin (1878-1941) was in 1917/18 als adviseur van het bezettingsbestuur in Brussel betrokken bij de Flamenpolitik.
Ridder René Guillaume (1893-?) was in 1960 voorzitter van het Belgisch Comité voor het Wereldjaar van de Vluchtelingen. Een Nederlandsonkundig optreden leidde tot een storm van verontwaardiging.
Hendrik Heidbuchel (1904-1971) was voorzitter van de ABN-kernen. Ook publiceerde hij een ABN-Woordenboek.