Encyclopedie

Frans Boon (1791-1852) legde zich toe op de studie van de grammatica en de Vlaamse literatuur. Boon raakte ook verwikkeld in de  polemieken van de spellingoorlog.

Jan-Hendrik Bormans (1801-1878) was hoogleraar in de letterkunde. Hij was een promotor van de eengemaakte spelling in Vlaanderen en rapporteur van de Spellingcommissie (1836-1841).

Marcel Bots (1925-1995) was doctor in de Germaanse filologie en doceerde aan enkele universiteiten. Hij was bestuurslid van het Willemsfonds, pleitte voor de vernederlandsing van Belgisch-Congo en was voorzitter van het Liberaal Archief.

Onderwijzer Jan Boucherij (1846-1911) was medewerker, hoofdredacteur en uitgever van diverse Vlaamsgezinde tijdschriften. Ook was hij actief als letterkundige.

De arts Eduard Bouqué (1843-1902) behoorde tot de kleine groep Gentse hoogleraren die zich vanaf het einde van de 19de eeuw inspande voor de vernederlandsing van de universiteit.

De jurist Karel Brants (1856-1934) zette zich in voor het gebruik van het Nederlands als rechts- en bestuurstaal in Vlaanderen.

Harry J. Brinkman (1934-2016) was een docent Nederlandse taalkunde aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.

Jan Broeckaert (1837-1911) was historicus, linguïst, ambtenaar en griffier. Hij publiceerde verschillende taalkundige en historische werken, waaronder de tiendelige Bibliographie van den Vlaamschen Taalstrijd (1904-1914).

Foeke Buitenrust Hettema (1862-1922) was een specialist inzake Friese taal- en letterkunde en van 1916 tot 1918 hoogleraar aan de Vlaamsche Hoogeschool in Gent.

De Nederlander Lammert Buning (1914-1979) ontwikkelde zich vanaf de late jaren 1960 tot een belangrijke, zij het controversiële historicus van de Vlaamse en de Groot-Nederlandse beweging, in het bijzonder over het activisme.

Amaat Burssens (1897-1983) was een hoogleraar Afrikaanse talen, die aan de Rijksuniversiteit Gent aan de basis lag van de richting Afrikanistiek. Hij ijverde voor een grotere rol voor het Nederlands in de Belgische kolonie Congo.