Encyclopedie

Matthias de Vries (1820-1892) was een Nederlandse taalkundige, die nauwe contacten onderhield met tal van Vlaamsgezinde letterkundigen en intellectuelen.

Juliaan Delbeke (1859-1916) was een gevierd spreker, kunstliefhebber en katholiek politicus.

Désiré Delcroix (1823-1887) was ambtenaar en auteur van toneelstukken zoals het vaak opgevoerde ‘Philippine van Vlaanderen’, over de Guldensporenslag.

Jan des Roches (1735-1787) was tijdens de Oostenrijkse tijd betrokken bij de organisatie van het onderwijs. Hij is vooral bekend als auteur van een Nederduitse spraakkunst waarin hij de Antwerps-Brabantse accentspelling toepaste.

Achiel Dewulf (1878-1962) was een West-Vlaamse priester, die deel uitmaakte van de kring rond Cyriel Verschaeve en Robrecht de Smet. Hij werd de eerste voorzitter van het aan Verschaeve gewijde Jozef Lootensfonds.

Edmond Doms (1873-1940) was voor de Eerste Wereldoorlog hoofdredacteur van de Gazet Van Brussel. Als socialistisch politicus in Leuven en in de Kamer ijverde hij later voor een verdere vernederlandsing van het openbare leven.

Albert Dondeyne (1901-1985) was hoogleraar filosofie aan de KU Leuven en de mentor van Universitas. Hij was tegenstander van de splitsing van de Leuvense universiteit.

Jan du Four (1913-1999) was voorzitter van Geen Taal Geen Vrijheid en pleitte voor en na de Tweede Wereldoorlog voor de verdubbeling van de Brusselse universiteit.

Stephanus du Toit (1847-1911) was in Zuid-Afrika een grote pleitbezorger van het Afrikaans en had in dat verband tijdens de jaren 1880 nogal wat contact met Vlaanderen.

Adolf Duclos (1841-1925) was priester van het bisdom Brugge en publicist.

De Vlaamsgezinde priester Constant Duvillers (1803-1885) bracht tussen 1839 en 1851 een aantal publicaties uit waarin hij de (officiële) verwaarlozing van het Nederlands aanklaagde.

Jacques Fermaut (1939) is een Frans-Vlaamse leraar en auteur. Hij was redacteur van Ons Erfdeel, Septentrion en het jaarboek De Franse Nederlanden.